آجا تینوں مَیں وکھاواں جے تُوں رب ویکھنا

(دوہڑا)
ایہ گل مشہور زمانیاں تھوں، کہ بشر رب نوں ویکھ نہ سکدا اے
موسیٰ سچ مچ ہو بے ہوش گیا، اک نور دی جھلک جدوں تکدا اے
میں حیران آں کیوں صورت اپنی نوں، صورت اپنی تھوں اولے رکھدا اے
ایہہ بے رُخی اے طالباؔ پیار کاہدا اے ، جے تے منہ وکھاؤن تھوں وی چہکدا اے
مینوں سمجھ آ گئی جدوں پرکھیا میں، کہ بنیا رحمت دا اوہدوں اصول نئیں سی
اوہدوں دَور شریعت دے زور دا سی، ہویا فضل دا اجے نزول نئیں سی
پڑھیا گیا نہ سبق نجات اودوں، کھلا پیار دا اجے سکول نئیں سی
اوہنوں طالباؔ مل خریدیاں دی، قیمت اجے تک ہوئی وصول نئیں سی
۔۔۔
(استھائی)
آجا تینوں مَیں وکھاواں جے تُوں رب ویکھنا
لگا کنج ساڈے پاپاں دا سبب ویکھنا
۱
جدا طور اُتے موسیٰ نے دیدار منگیا
ویکھو اج کیہڑے رنگ وچ گیا رنگیا
اوہو چرنی چ بیٹھا پھب پھب ویکھنا
۔۔۔
کوئی کہندا مسجد خانۂ خدا، کوئی کہندا مندر وسدا اے
کوئی آکھے باہر رہندا اے ، کوئی آکھے اندر وسدا اے
۔۔۔
انسان دے متھےلگنا ای نئیں ، اے رب نے بنھیا عہد نئیں
اوہدے ہور وی بوہت ٹھکانے نیں، لگی ہوئی بالکل قید نئیں
۔۔۔
کئی رنگاں دے وچ رنگیا اے ، کئی رنگ تے روپ وٹاؤندا اے
کدی غیبی وازاں دیندا اے ، کدی ہتھ تے کنڈ وکھاؤندا اے
۔۔۔
اک پہلا پہلا آدم سی ، جسمانی خاک دا پتلا سی
اک دوجا آدم نورانی، اوس آدم دا او اُتلا سی
۔۔۔
تیرا دل اوہدا ہیکل خانہ، ذرا کھول دے دل دا دروازہ
بوہے نوں جندرا لایا ای، کنج اندر آجائے رند بازہ
۔۔۔
گل ہن نہ رہ گئی اولے دی، اے ہو گیا صاف اندازہ اے
جنت جے تے گھر رب دا اے، چرنی اوہدا دروازہ اے
۔۔۔
ایمان میرا لم یو لد تے، اے مینوں شرع سکھاؤندی اے
پر تیرے گھر چوں یاربا، آواز بچے دی آؤندی اے
۔۔۔
کائنات دا سرور ایہو ای اے، مالک ایہوتڑ پھردا اے
پیراں دا پیرِ کامل اے ، سائیں سائیاں دے سر دا اے
جد اپنی موج تے آ جاوے پانی تے ٹریا پھردا اے
۔۔۔
ہر روپ اداواں بھر دا اے ، ہر رنگ اوہدا ترموندا اے
کدیاں ہسدیاں دے نال ہسدا اے، کدی روندیاں دے نال روندا اے
کدی بادشاہواں د ا شاہ بن کے ، سر تاج نورانی سوندا اے
کدی خادماں دا خادم بن کے ، پیا پیر کسے دے دھوندا اے
۔۔۔
سلطانِ اعظم عرشاں دا ، ہتھ رکھدا اے سلطاناں تے
اے کرم دا بدل وسیا اے ، رحمت بن کے انساناں تے
ایس ناں جیہا ہور نئیں ناں کوئی، دنیا دیاں کسے زباناں تے
ایہہ ناں نئیں دوجا ہو سکدا، ناں دھرتی ناں اسماناں تے