زبور 2: لوک کاہدے لئی پاندے ڈنڈ

لوک کاہدے لئی پاندے ڈنّڈ
کاہدے لئی پاندے ڈنّڈے
سردار تے سب بادشاہ
مسیح تے ربّ دی ضد دے وچ
1
اوہ رَل کے کہندے آؤ بند اوہناں دے کھولاں گے
اوہناںدے رسّے اپنے تھوں تروڑ کے سُٹاں گے
2
!آسماناں تے جو بیٹھا ہے اوہناں تے ہسّے گا
رب اوہناں نُوں مخولاں نال ہُن آپ اُڈا وے گا
3
،تد غُصّے ہوکے اوہناں نُوں کرے گا پریشان
تے غُصّے دے وِچ اوہناں نُوں ایہ کرے گا فرمان
4
صیحون دے پاک پہاڑ تے میں بٹھایا اپنا شاہ
یہوواہ دا فرمان جو ہے میں اوہ سُناواں گا
5
تُوں بیٹا میرا اَج تھوں ہیں باپ تیرا اِی میں ہاں
تُوں میتھوں منگ تے تینوں مَیں سب قوماں دیاں گا
6
تے کُل زمین دے حصّے وی میں تینوں دیاں گا
اوہناں نُوں لو ہے دے سوٹے نال تُوں آپ تروڑیں گا
7
گھمیار دے بھانڈے وانگر تُوں بھنیں گا اوہناں نوں
سب بادشاہو تے منصفو منو نصیحت نوں
8
پو جو ڈر نال یہوواہ نوں خوف نال کرو خوشی
بیٹے نوں چموں تاں راہ وچ نہ ہوؤ فنا دی
9
کیوں جو ہُن قہر خُدواند دا چھیتی نال بھڑکے گا
اوہ جیہڑے اوس تے رکھدے آس مبارک ہین سدا