زبور 119 (تیجا وزن): مینوں جوالیں ربا مینوں جوالیں ہو

مینوں جوالیں ربا مینوں جوالیں ہو
جیہڑے تُوں قول کیتے اوہناں نوں پالیں ہو
1
رلدی ہے مٹی وچ میری ایہہ جان ہو
تیرے تے قولاں اُتے میرا ایمان ہو
2
دسیاں تینوں ربا اپنیاں راہاں
تدوں تُوں رحم کر کے سنیاں دعاواں
3
اپنے تُوں حق سبھو مینوں سکھائیں
اپنی شریعت دیاں راہاں وکھائیں
4
تیرے عجائب کماں اُتے خدایا
دھیان میں اپنا چنگی طرحاں ہے لایا
5
وگدے نیں ہنجو میرے دکھاں دے نال ہو
مینوں سنبھالیں اپنے قولاں نوں پال ہو
6
جھوٹ دا راہ میتھوں رکھیں توں دور ہو
بخشیں توں مہر کرکے شرع دا نور ہو
7
چنیا میں اپنے لئی رستہ سچیائی دا
تیرے تے قولاں نوں میں سامنے ہے رکھیا
8
تیریاں گواہیاں اُتے جی میرا لگدا
مینوں یہوواہ نہ ہون دے شرمندہ
9
دوڑاں گا میں تیرے حکماں دے راہ تے
کیتا توں خوش ہے میرے دل نوں ودھا کے