زبور 107: تُسی خُدا دِی کرو شُکر گُزاری ہاں

تُسی خُدا دِی کرو شُکر گُزاری ہاں
اوہو بھلا رحم اوہدا ہے اوڑک تاڑی ہاں
1
یَہوّاہ دے چھُڈائے رحم اوہدا جاندے اوہ
اوہ دُشمن تھیں بچائے اوہنُوں بچھاندے اوہ
2
سب کردا ہے اِکٹھّے ساریاں زمیناں وِچّوں
لہنّدے تے چڑھدے دکھنوں پہاڑوں وِی ہون جتھّوں
3
جنگل تے وِچّ ویرانے اوہناں نُوں راہ نہ لبھّے
نہ شہر کوئی لبھّدا مِل جِتھّے رہن سبھّے
4
بھُکھے تہائے ہوئے غش جان کھانّدی جاوے
یَہوّاہ نُوں پُکاردے دُکھّاں تھوں اوہ چھُڈاوے
5
رَبّ سِدّے راہ چلاوے شہریں اوہ لانّدے ڈیرا
اوہدے اَچرج کمّاں رحمت دا کرن جھیڑا
6
جان تسدی ہوئی نُوں اوسے نے ہے رجھایا
بھُکھے نُوں نال خُوبی ہے اوس نے خُوش کرایا