نت دل وچ رہندی او یاد پرانی
Net dil vich rehndi ae yaad puraani
جد چڑھیا سولی او محبوب ربانی
Jad chaddhya sooli oh mahboob rabaani
(1)
گتسمنی وچوں جد لے گئے پھڑ کے
Ghatsmani vicho jad le gaye phir ke
اوس بے دوسے نوں سنگلاں نال جڑ کے
os be doosre nu sanglaan naal jad ke
سجناں نوں لک کے پئی جان بچانی
Sajjna nu luk ke payi jaan bachaani
(2)
تھمے نال بنھ کے کوڑے نال کوُٹدے
Thamme naal bann ke kooday naal kootde
بنھ اکھیاں اوہدیاں چہرے تے تھُکدے
bann akhiyan ohdiyan chehre te thukde
کوئی بے قدراں نیں اوہدی قدر نہ جانی
Koi be-qadrann ne osdi qadar na jaani
(3)
او ویلا دل نوں جد چیتے آوے
Oh viyalla dil nu jad chete aawe
ہووے درد جگر نوں خون سکدا جاوے
hoye dard jigar nu khoon sakda jaawe
پیا چھم چھم وگدا اکھیاں دا پانی
Piya chham chham vigda akhiyan da paani
(4)
کلاں نال جڑ کے سولی تے ٹنگیا
Kilaan naal jad ke sooli te tangiya
منہ سرکہ لاندے جد پانی منگیا
munh sarka lande jad paani mangiya
نئیں دتا کسے نیں اوہنوں دو گھٹ پانی
Nai ditta kise ne ohnu do ghat paani
(5)
کئی میرے ورگے آ ہوئے نیں کٹھے
Kayi mere varge aa hoye ne katthe
اوہنوں مارن طعنے نالے کر دے نیں ٹھٹھے
ohnu maaran taanay naale kar de ne thuthe
کوئی جان نہ سکیا اوہدی پریم کہانی
Koi jaan na sakiya ohdi prem kahaani